زمانبندی کارها و فعالیت های نگهداری و تعمیرات از مسایل مهم دریک سیستم تولیدی است. در محیط کسب و کار حاضر، رقابت شرکت های تولیدی برپایه قابلیت آنها در پاسخگویی به تغییرات سریع در تقاضا، با کیفیت بالا و هزینه کم هست. در این مقاله، مساله زمانبندی کارها و فعالیت های نگهداری و تعمیرات در یک سیستم تولیدی با ماشین های موازی نامرتبط مورد ملاحظه قرارگرفته است. با در نظر گرفتن زمان های پردازش قابل کنترل، یک مدل برنامه ریزی ریاضی چندهدفه برای کمینه نمودن مجموع هزینه های توسعه و فشرده سازی زمان های پردازش و نگهداری و تعمیرات، حداکثر زمان تکمیل، دیرکرد ها و زودکردها ارایه شده است. برای حل مدل چندهدفه پیشنهادی، از رویکرد کلاسیک برنامه ریزی آرمانی چند انتخابی (MCGP) استفاده شده است. همچنین، با توجه به اینکه مساله زمانبندی موردنظر جزء مسایل NP-hard می باشد، لذا الگوریتم NSGA-II برای حل نمونه مسایل در ابعاد متوسط و بزرگ توسعه داده شده است. نتایج به دست آمده از حل مدل توسط الگوریتم NSGA-II و مقایسه آن با جواب های بدست آمده با رویکرد MCGP، نشان داده است که الگوریتم پیشنهادی، جواب های نامغلوب مناسب و در زمان کوتاهی ارایه نموده است.

در این مقاله مساله کمینه سازی مجموع بیشینه زودکرد و دیرکرد بر ماشین های موازی یکسان مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله نشان داده شده است که این مساله NP-hard است. با استفاده از حدود بالا و پایین و اصول غلبه مناسبی که برای مساله توسعه داده شده است، یک رویه شاخه و کران برای دستیابی به زمان بندی های بهینه ارائه شده است. در ادامه برای حل این مساله، از دو روش فراابتکاری شامل الگوریتم ژنتیک و بهینه سازی گروه ذرات برای یافتن توالی مناسب مساله در زمان کوتاه استفاده شده است. با تولید 1920 نمونه به طور تصادفی، کارآیی روش شاخه وکران و با 4480 نمونه، کارآیی الگوریتم های ابتکاری و فراابتکاری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که الگوریتم شاخه وکران در اندازه های کوچک و متوسط و الگوریتم ژنتیک پیشنهادی در اندازه های بزرگ به طور موثری عمل می کنند.

در این مقاله، مساله زمانبندی همزمان کارها و فعالیت های نگهداری پیشگیرانه در ماشین های موازی نامرتبط با در نظر گرفتن اثر زوال مورد بررسی واقع شده است. با توجه به وجود اثر زوال و تاثیر آن روی زمان کارها، هدف یافتن تعداد و زمان بهینه فعالیت های نت و توالی بهینه کارها جهت حداقل کردن مجموع زمان اتمام کارها می باشد. نظر به فرسودگی ابزار و یا اثر زوال روی ماشین ها، ممکن است هر ماشین به چندین فعالیت پیشگیرانه در افق زمانبندی نیاز پیدا کند. پس از هر نگهداری پیشگیرانه، ماشین به شرایط اولیه باز می گردد و اثر زوال از سر گرفته می شود. در اینجا دو حالت جداگانه تابع اثر زوال وابسته به موقعیت کار در توالی و تابع اثر زوال وابسته به زمان بررسی شده است. همچنین مدت زمان انجام هر فعالیت نگهداری پیشگیرانه نیز تابعی صعودی نسبت به زمان شروع آن می باشد. به دلیل پیچیدگی بالای مدل از روش فراابتکاری جهت حل استفاده شده است. بر این اساس با توجه به کاربرد زیاد الگوریتم شبیه سازی تبرید در حل مسائل مختلف، این الگوریتم به عنوان رویکرد حل مدل انتخاب شده است. در نهایت، با ارائه مثال عددی و انجام تحلیل پارامترهای زوال به ارزیابی مدل و مقایسه عملکرد روش حل پیشنهادی پرداخته شده است.

در نظر گرفتن سیاست­های نگهداری و تعمیرات (نت) در مدل­های مربوط به مسئله­ی زمان­بندی و تخصیص کارها به ماشین­آلات، علاوه بر سازگار کردن مدل­های ارائه شده با محیط­های تولیدی، سبب افزایش کارایی این مدل­ها در بهینه­سازی سیستم­های تولید می­شود. به همین منظور، در این مقاله یک مدل ریاضی جهت زمان­بندی ماشین­های موازی نامرتبط با هدف حداقل کردن مجموع وزنی زمان تکمیل کارها، توسعه داده شده است و در آن محدودیت عدم دسترسی به ماشین­آلات نیز منظور شده است. در این مدل وقفه در کارها مجاز در نظر گرفته شده و زمان های عدم دسترسی به ماشین­آلات، به دلیل اجرای برنامه­های نت پیشگیرانه و اضطراری، به زمان تکمیل کارها اضافه شده است. از آن جایی که مدل ارایه شده دارای پیچیدگی بالایی می­باشد، جهت حل آن از دو روش فراابتکاری الگوریتم ژنتیک و شبیه­سازی تبرید استفاده گردیده و عملکرد آن­ها با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان­دهنده­ی برتری روش شبیه­سازی تبرید نسبت به الگوریتم ژنتیک برای حل این مساله می­باشد.

در این پژوهش مسئله زمان بندی کار کارگاهی منعطف با ماشین های موازی با درنظرگرفتن معیار تولید پاک تر، منابع دوگانه انسان-ماشین، زمان دسترسی کارها و زمان پردازش وابسته به سرعت ماشین ها بررسی می­ شود. اهداف مسئله شامل حداقل­ کردن مجموع جریمه ­های دیرکرد و زودکرد و مجموع افزایش سرعت است. سرعت ماشین ها افزایش داده می شود تا زمان تکمیل کارها کاهش یابد. درحالی که افزایش سرعت به افزایش آلودگی صوتی در محیط تولیدی منجر می شود و با توجه به رویکرد تولید پاک تر که نگرشی پیشگیرانه است، در اینجا سعی شده است با حداقل­کردن افزایش سرعت، میزان آلودگی صوتی کاهش داده شود. به این منظور در اینجا ابتدا یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط توسعه داده شد. همچنین با توجه به دوهدفه بودن و NP-hard بودن مساله، برای حل آن از الگوریتم NRGA استفاده و نتایج حاصله با نیز الگوریتم NSGAII با توجه به برخی از معیارهای کارایی چندهدفه مقایسه شد. نتایج حاصل از مقایسه الگوریتم ها نشان داد که الگوریتم پیشنهادی با توجه به معیار MID در نمونه­های با 10 و 25 کار و در معیار RAS در نمونه ­های با 25 و 100 کار کارایی بهتری نسبت به الگوریتم NSGAII دارد. همچنین به منظور تجزیه وتحلیل دقیق ­تر از روش تاپسیس استفاده شد که نتایج کارایی الگوریتم پیشنهادی را نشان داد.

زمانبندی تولید حوزه وسیعی از مسایل اکثر سیستم های تولیدی و خدماتی را تحت پوشش قرار می دهد به همین دلیل ساختار این نوع مسایل بسیار متنوع هستند. در محیط های تولیدی پیشرفته، خاصیت انعطاف پذیری تولید به عنوان یک مزیت رقابتی به حساب می آید. به همین دلیل در این مقاله نوع خاصی از انعطاف پذیری در مساله سیستم زمانبندی تولید کارگاهی تعریف شده که در آن در هر ایستگاه کاری، ممکن است چندین ماشین موازی برای پردازش کارها داشته باشد. سرعت پردازش هریک از ماشین ها برای عملیات مختلف نیز می تواند متفاوت از دیگران باشد. تابع هدف این مساله، کمینه سازی بازه ساخت بوده و به علت NP-hard بودن آن، از یک الگوریتم فراابتکاری جهت حل مساله استفاده شده است. از اینرو و به دلیل ساختار مساله مورد نظر و گسسته بودن فضای جواب آن، یک روش جدید گسسته بر پایه بهینه سازی گروه ذرات پیشنهاد شده است. همچنین در انتها نیز برای ارزیابی عملکرد الگوریتم، از چند روش ابتکاری موجود در ادبیات برای بررسی تحلیل و مقایسه استفاده شده است.

در مطالعات مختلف مربوط به مسایل زمانبندی، معمولا تمرکز بر برنامه ریزی ماشین ها و تخصیص کارها به ماشین ها و تعیین توالی کارها، به منظور بهینه سازی زمان اتمام کارها، می باشد. با توجه به ارتباط بین اقتصاد، انرژی و نگرانی های زیست محیطی، مصرف انرژی یکی از موارد مهم در برنامه ریزی سیستم های مختلف می باشد. در این مقاله یک مساله زمانبندی ماشین های موازی ناهمگن که در آن سرعت پردازش هر کار روی هر یک از ماشین ها قابل تنظیم است، بررسی می شود و از آنجا که انرژی مصرفی ماشین ها با سرعت پردازش آن ها رابطه ای مستقیم دارد، هدف مساله کمینه سازی مجموع هزینه های انرژی مصرفی و جریمه دیرکرد در تحویل تقاضای مشتریان می باشد. به منظور بهینه سازی مساله، یک الگوریتم فراابتکاری ممتیک و یک الگوریتم فراابتکاری ژنتیک پیشنهاد شده است و در پایان نتایج بدست آمده از دو الگوریتم فراابتکاری پیشنهادی را با یکدیگر و با نتایج حاصل از خروجی نرم افزار بهینه سازی گمز، مقایسه و تحلیل می نماییم.

این مقاله به بررسی مساله زمانبندی در محیط جریان کاری ترکیبی (Hybrid flow shop) با ماشین های غیر یکسان و دو تابع هدف کمینه کردن میانگین دیرکردها و میانگین تاریخ تکمیل کارها می پردازد. این مساله تاکنون در ادبیات موضوع مورد بررسی قرار نگرفته است. محیط جریان کاری ترکیبی در اکثر محیط های تولیدی از قبیل سیم سازی، فنر سازی، صنایع الکترونیک و خطوط تولید محصولات مختلف کاربرد دارد. ابتدا مدل ریاضی عدد صحیح مختلط مساله بیان می گردد و سپس سه الگوریتم ابتکاری با نام های Cluster، H1 و H2 بمنظور حل مساله توسعه داده می شوند. الگوریتم ابتکاری Cluster برای تعیین توالی کارها از خوشه بندی استفاده می کند. الگوریتم های ابتکاری H1 و H2 نیز بر پایه قواعد SPT و EDD توالی کارها را تعیین می کنند. در ادامه نیز به مقایسه الگوریتم های ارایه شده با یکدیگر می پردازیم که نتایج نشاندهنده برتری الگوریتم Cluster نسبت به سایر الگوریتمها است.

در این مقاله به مساله زمانبندی کارهای قابل تقسیم بر روی ماشین های موازی یکسان با هدف کمینه سازی دیرکرد کل پرداخته می شود. در این مساله هر یک از ماشین ها برای قبول کار جدید نیاز به راه اندازی دارد که زمان آن وابسته به توالی کارهاست. در اینجا با بررسی روش های مختلف و ارایه و اثبات قضایایی در خصوص نحوه تقسیم کار و زمانبندی آنها، یک الگوریتم ابتکاری معرفی می شود و سپس کارآیی آن با نتایج مدل ریاضی مساله برای چندین مساله نمونه با استفاده از داده های تصادفی مقایسه می گردد.